Als je me een tijdje volgt, weet je dat ik altijd een haat-liefde relatie met m’n wenkbrauwen heb gehad. En ja, dat is allemaal versterkt door social media. Regelmatig kreeg ik commentaren, of het nou in een samenwerking was of onder Instagram berichten, of nog sneakier in DM’s: mensen voelden altijd de behoefte om mij te vertellen wat er mis was met de wenkies. Hoewel ik tegenwoordig er een stuk nuchterder in sta dan vroeger, blijft het toch altijd wel een beetje hangen in je achterhoofd.

En ik was al zo lang ana het twijfelen over permanente wenkbrauwen, dat toen we ons huis verkocht hadden m’n vriend zei: doe het nou gewoon! Gun jezelf dat extraatje. Dus ik ging! Ik maakte een afspraak in december voor een intake bij Natural Skin & PMU in Rotterdam Delfshaven, vlakbij m’n werk. We bespraken bij de intake mijn moeilijke huid en de medicatie die ik gebruikte voor psoriasis, maar dit hoefde geen probleem te zijn. Dus in januari mocht ik eindelijk!

De eerste behandeling

In de loop van de week naar de behandeling toe, was ik wel een beetje zenuwachtig geworden. Toevallig zag ik bij wat mensen op Instagram die ook powder brows hadden laten zetten, dat het best pijnlijk was. Huh? Ik dacht dat het geen pijn zou doen! Dus ik zat daar op zaterdagochtend wel met een beetje buikpijn. Ilse & ik kletsten gezellig en ze stelde me fijn op m’n gemak. Maar met die huid van mij verwachtte ik inmiddels wel het ergste. Hoe je hoofd jezelf lekker gek kan maken he 😉

Maar helaas bleek het voor mij ook wel echt een hele onprettige behandeling te zijn. Het deed echt heel erg zeer. Ilse probeerde me af te leiden door leuke koetjes&kalfjes gesprekken, maar halverwege m’n eerste wenkbrauw moest ik echt even pauzeren. De tranen liepen ongemerkt uit m’n ogen. Deze ervaring had Ilse nog nooit meegemaakt, zei ze. En ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook nergens had gelezen. Dus toch mijn lastige huid? De uitzondering op de regel?

Ze wisselde van naald, waarna het wel beter ging, maar alsnog doorbijten. De verdovende creme werkte uiteindelijk ook wel, maar eerst moest het zonder. Aiaiai. Geen goede herinneringen 😉 Ik was zielsgelukkig toen het eindelijk voorbij was. Man, wat een opluchting. En een vervelend vooruitzicht erbij: over 6 weken moest ik voor behandeling 2.

Maar een positieve noot: het was wel echt heel mooi! Zie hieronder de before & afters die Ilse van Natural Skin & PMU heeft gemaakt voor haar social media:

Ilse bekeek heel kritisch m’n wenkbrauwen en het viel haar op dat m’n huid hard was, het leek wel verhoornd. De kleur was ook veel harder teruggelopen dan normaal het geval hoort te zijn. Dit risico was er met mijn huid, dat wist ik van te voren. Ik wist ook dat als ik nu nog een keer een behandeling zou ondergaan, dat het weer heel pijnlijk zou worden (had ik geeeeeen zin in) en waarschijnlijk zou het weer zo snel vervagen. Samen besloten we dat het beter was om deze behandeling te laten zitten. Ik had het er niet voor over, vanwege de pijn en omdat de resultaten niet gegarandeerd konden worden.

Op slag was ik opgelucht. Shit happens, ik wist van te voren dat dit kon gebeuren en ik heb alleen maar bewondering voor Ilse haar professionele houding en beoordelingsvermogen.

Inmiddels vervaagt het pigment in m’n huid steeds meer, maar alsnog heb ik een goede lijn om te volgen wanneer ik verf of teken. Of ik het volgend jaar opnieuw doe, kan ik niet garanderen 😉 misschien eens naar andere opties kijken! Of ik leer gewoon symmetrisch tekenen haha!